Relacja z konferencji pt.: „Zaburzenia poznawcze – kluczowy aspekt schizofrenii?”

W ostatni piątek, tj. 29 września na Wydziale Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego odbyła się konferencja pt.: „Zaburzenia poznawcze – kluczowy aspekt schizofrenii?” – zorganizowana we współpracy Wydziału Psychologii UW, Instytutu Psychologii PAN oraz III Kliniki Psychiatrycznej Instytutu Psychiatrii i Neurologii.
Swoją obecnością i wiedzą oraz osiągnięciami w badaniach podzielili się prof. dr hab. Alina Borkowska (Katedra i Zakład Neuropsychologii Klinicznej UMK w Toruniu, Collegium Medicum w Bydgoszczy), dr n. med. Przemysław Adamczyk (Instytut Psychologii, Uniwersytet Jagielloński w Krakowie), dr Błażej Misiak (Uniwersytet Medyczny im. Powstańców Śląskich we Wrocławiu), dr Łukasz Okruszek (Pracownia Neuronauki Klinicznej Instytutu Psychologii PAN), dr Beata Hintze (Instytut Psychologii, Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie), dr hab. Piotr Świtaj (Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie), dr Rafał Styła (Wydział Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego), mgr Magdalena Linke-Jankowska (III Klinika Psychiatryczna, Instytut Psychiatrii i Neurologii w Warszawie) oraz dr hab., prof. Maryla Sawicka (Instytut Psychologii, Akademia Pedagogiki Specjalnej).
Wystąpienia zostały zaplanowane tak, aby zaprezentować najnowsze wyniki badań dotyczących schizofrenii poczynając od roli genów i biologicznych uwarunkowań osób w grupie wysokiego ryzyka zachorowania na schizofrenię, poprzez neuronalne podłoże deficytu poznania społecznego u osób ze schizofrenią, do omówienia roli środowiskowych systemów wsparcia jako zasobu w procesie zdrowienia i przedstawienia rodzajów treningów poznawczych oraz ich wpływu na funkcjonowanie poznawcze osób ze schizofrenią. Tematem domykającym wszystkie wystąpienia było znaczenie treningów usprawniania poznawczego w efektywności programu naprawczego rehabilitacji osób chorych na schizofrenię.
Najważniejsze wnioski płynące z konferencji:
– schizofrenia jest aktualnie traktowana jako zaburzenie neurorozwojowe;
– kluczowymi pojęciami są działanie neuroprotekacyjne leków przeciwpsychotycznych (czyli przywracanie do prawidłowej funkcji zaburzonych czynności neuronalnych) oraz neuroplastyczność(czyli zdolność mózgu do reagowania i adaptacji do zmieniających się warunków). Te dwie funkcje są punktem wyjścia dla skutecznego treningu neuropoznania i społecznego poznania jako elementów usprawniających codzienne funkcjonowanie osób z rozpoznaniem schizofrenii;
– farmakoterapia oraz treningi usprawniające procesy poznawcze (w tym: pamięć roboczą, percepcję społeczną) stanowią obiecującą rehabilitację dla osób zarówno po pierwszym epizodzie psychotycznym jak pacjentów z wieloletnią historią choroby;
– dopracowania wymagają jeszcze techniki treningów, tak by oferta była skuteczna dla jak największej ilości osób dotkniętych schizofrenią.
Podsumowując – aktualna wiedza oraz możliwość neuroobrazowania pracy mózgu umożliwia osobom specjalizującym się w leczeniu schizofrenii (lekarz psychiatra oraz psychoterapeuta) dokładniejsze zrozumienie wpływu neuroleptyków i oddziaływań terapeutycznych na funkcjonowanie osób z powyższych rozpoznaniem. Aktualnie prowadzone badania umożliwią w niedalekiej przyszłości tworzenie bardziej skutecznych i dobranych indywidualnie metod leczenia dla każdego z pacjentów.
Celem rehabilitacji składającej się z farmakoterapii i psychoterapii jest powrót do podejmowania ról społecznych osób z rozpoznaniem schizofrenii, wydłużenie okresu remisji choroby, ograniczenie hospitalizacji poprzez zapobieganie nawrotom.