Dla kogo:
W procesie psychoterapii może uczestniczyć każdy, kto wyrazi na to świadomą zgodę. Przeciwwskazaniem jest nasilenie objawów choroby wymagających hospitalizacji lub stan zagrożenia życia.
Psychoterapia jest dla każdego, kto czuje, że potrzebuje pomocy i zmiany w życiu. Najczęsciej powodem zgłoszenia się na psychoterapię są ból i cierpienie, które dezorganizują codzienne życie. W takiej sytuacji psychoterapia jest konieczna. Równie częstym motywem zgłoszenia się do psychoterapii jest pragnienie poznania samego siebie, chęć pogłębienia wglądu w siebie. W obu sytuacjach zyskiem jest rozwój osobisty.
Zatem jeśli:
-
- przeżywasz smutek i brakuje ci motywacji do wykonywania codziennych czynności – awolicja, nic nie sprawia ci przyjemności – anhedonia (zwanej depresją)
-
- zamartwiasz się wszystkim dookoła do tego stopnia, że nie potrafisz przestać o tym myśleć (zwane ruminowaniem i zamartwianiem się) a rozwiązanie nie przychodzi
-
- przeżywasz niekontrolowaną złość, dokonujesz samookaleczeń lub jesteś agresywny słowie i/lub fizycznie wobec siebie i innych (zwane brakiem kontroli impulsów)
- nadużywasz leków nasennych i uspokajających i masz poczucie, że bez nich nie dasz rady (zwane uzależnieniem)
- masz poczucie, że świat ci zagraża, jest nieprzychylny i towarzyszy ci nieodparte wrażenie, że ktoś lub coś chce ci zaszkodzić, do tego cię prześladuje i obserwuje na każdym kroku (zwane przekonaniem urojeniowym, prześladowczym)
- mijani ludzie na ulicy, w autobusie czy nawet sąsiedzi patrzą na ciebie, komentują cię i śmieją z ciebie (zwane ksobnością)
- przeżywasz panikę lub paraliżuje cię strach w sytuacji, w której słyszysz rozkazy/nakazy, komentarze i/lub obelgi skierowane do ciebie choć zdaje się że nikogo nie ma wokół ciebie (zwane omamami słuchowymi/głosami komentującymi)
- masz poczucie, że utraciłeś kontrolę nad swoim życiem i masz wrażenie, że wszystkim steruje ktoś lub coś nad czym nie da się zapanować ani tego zatrzymać
- sposób w jaki odbierasz świat jest zupełne niezrozumiały dla pozostałych, masz poczucie że inni cię nie rozumieją (zwane odosobmieniem)
- stale towrzyszy ci podejrzliwośc wobec innych osób i sytacji, które cię spotykają na codzień (zwany nastrojem urojeniowym)
- masz poczucie, że nie jesteś już tą samą osobą i nie masz kontaktu ze swoimi emocjami – niczym się nie cieszysz, nie jesteś w stanie zaangażować się w codzienne czynności a wykonujesz je automatycznie i chcialbyś to zmienić ale leży to jakby poza twoją kontrolą (zwane objawami negatywnymi/ubytkowymi)
- przeżywasz stany derealizacji (świat i życie toczą się jak na filmie a ty je tylko oglądasz) i depresonalizacji (nie czujesz siebie, jesteś jakby inny, widzisz się z boku, jesteś poza ciałem)
- towarzyszą ci nieustannie myśli typu „nic mnie już nie czeka, przegrałem, nie sensu żyć, jestem nikim” (zwane myślami rezygnacyjnymi) i myśli samobójcze, zamiary lub obmyślony plan odebrania sobie życia – natychmiast skontaktuj się ze specjalistą lekarzem psychiatrą i\lub psychoterapeutą
- lub po prostu lubisz rozwój osobity, chcesz pogłębić rozumienie siebie, uzyskać wgląd i zwiększyć swoją zdolność autorefleksji, to:
Zapraszam Cię na spotkanie
Pracuję z osobami:
- z zaburzeniami nastroju – depresyjny (F32) i mianiaklany (F30)
- z rozpoznaniem schizofrenii, typu schizofrenii (F20; F25)
- z rozpoznaniem choroby afektywnej jednobieguwej (F31)
- z rozpoznaniem zaburzeń osobowści i zachowania u dorosłych (F60)
- z osobami cierpiącymi na tzw. Inne zaburzenia psychiczne spowodowane uszkodzeniem lub dysfunkcją mózgu i chorobą somatyczną (F06), w tym z osobami starszymi i w podeszłym wieku
- z osobami. które bez jakiejkolwiek diagnozy doświadczają cierpienia i bólu wewnętrznego na tyle głębokiego, iż przeszkadza im to w codziennym funkcjonowaniu
- z osobami, które pragną zaangażować się w rozwój osobisty